అమ్మాయి బొమ్మ -అమ్మ కవిత !

పాపాయి ఒక బొమ్మ వేసింది .పంప [బొమ్మలు నేర్పే అమ్మాయి ]అన్నదీ రవీంద్రుడిలా వేసిందీ అని .నాన్న అన్నాడూ ఏలే లక్ష్మణ్ బొమ్మ లా ఉంది అని .అమ్మ పాపాయిని ఎప్పుడూ పొగడదు .కానీ అమ్మ ఆ బొమ్మని చూసి ఒక కవిత రాసుకుంది !


వర్చువల్ రియాలిటీ

ఉదయ మద్యాహ్నాలు

నువ్వు నాతో సంభాషి స్తుంటావ్

నేనేదో అంటాను

నువ్వేదో అంటావు

రంగులద్దుతున్న కుంచెపై

కన్నీరు పడి

చిత్రంలోని పడవలు

కల్లోలమవుతాయ్

మలిసంధ్య కాటుక దిద్దుకుంటున్న

దృశ్యాన్ని చూస్తూ

నువ్వు నాతో కబుర్లాడుతావ్

మాటా మాటా అల్లుకుని

ముళ్ళ కంచెలు పదివేల చేతులతో

జయ ద్వానం చేస్తాయ్

నువ్వు ముభావమౌతావ్

నేను మోయలేని మౌనాన్నవుతాను

కటిక చీకట్లు ఊడలల్లుతుంటాయి

హటాత్తుగా నువ్వు అనంత దూరానివవుతావ్

నేను అడుగు వేయరాని స్తబ్దనవుతాను

హ్రదయం అలవిమాలి

కళ్ళ గట్లను తెంచి వేస్తుంది

యెర్రటి నయనాకాసంపైకి

అలుపెరుగని కొత్త రోజు నడిచొస్తుంది

అలసిన మనసు విముక్తాన్వేషణ

మొదలు పెడ్తుంది

వెళ్ళినంత దూరమూ

వెదుకులాటల దారి

మరీచికా కాసారమై

కావిలించుకుంటుంది

రంగులు - రాగాలు !

"రంగులు - రాగాలు" ..ఈ మాట నాది కాదు ..బి . నర్సింగ్ రావు ది .అతని కవితల పుస్తకం పేరది.తిప్పుతుంటే ఒక కవిత తగిలింది "సుడి గాలిలో చిక్కుకున్న సన్న జీవిలా గిరికీలు కొడుతుంది గాలి పటం. ఈదురు గాలిలో ఇగంతో వణికి పోతుంది .వర్షమే పడిందా తడిసి ముద్దయి తనువు చాలిస్తుంది !".అని ఆశ్చర్యం కలిగింది .ఈ గాలి పటం కవిత్వం ఇలానే నేను రాసుకున్నానే అని డైరీ తీసి చూసుకున్నాను. "కన్నీటి చినుకులతో కలల గాలి పటం తడిసి పోయింది ,చెక్కిట చారికలతో చిన్న పిల్ల ".అని .అంత పొడుగు నరసింగ రావు గారి గాలి పటం ,ఈ అమ్మాయి గాలి పటం రెండూ ఎందుకో తడిసి పోవడం గురించే యోచించాయి .మనిషి భావాలు అంత పురాతనం .ఎవరో చెప్పినట్టు సైకిల్ చక్రంలా తిరుగుతూ ఉంటాయ్ మొదలూ తుదీ అక్కడే .కానీ మనం అన్నిటికి మనమే ఆద్యులమని చిన్ని చిన్ని విజయాలకి కూడా గర్వ పడుతుంటాం .

పాపాయి పరిక్షలు అయిపోయాయి .ఇంక వారం రోజుల్లో అది రెండో తరగతికి వెళిపోతుంది .ఆ పై మరో నెల బడి జరిగిన తరువాత సెలవలు .అప్పుడు మేం మా ఊరికి వెళ్తాం .కానీ ఇవాళ వెళ్ళాలనిపిస్తుంది.ఇవాళే కాదు చాలా రోజుల నుండే వెళ్ళాలని ఉంది .కానీ యెట్లా పాపాయికి బడి .పాపాయికి ఊరికి వెళ్లాలనిపించదు .ఎందుకంటె మా ఊరు ..పాపాయి వాళ్ళ ఊరు కాదు కదా !అసలు చెప్పాలంటే పాపాయికి ఊరే లేదు .నా భర్త అంటాడు మీ వాళ్ళనే ఇక్కడికి రమ్మను అని .ఊరికెళ్లడం అంటే వొట్టి అమ్మా వాళ్ళేనా ..మా ఇళ్ళు,,, ఇన్ని రోజులు ఎక్కడికి వెళ్ళావని రెండు రోజులు నిదుర రానీయకుండా వేదించే నా బెడ్ బగ్స్ ,ఇంకా లేతగా మా ఇంట్లోకి తొంగి చూసే ఉదయ కాలపు ఎండ ,మా అమ్మ కాఫీ ,ఇంటి ముందర తత్వ వేత్తల్లా పూచి ఉండే కాగితం పూల చెట్లు .అటిటు వెళ్ళేప్పుడు కిటికీ లో నుండి వెనక్కి వెళ్ళే పరిచితపు రోడ్లు ,రోడ్ల పక్కని చెట్లు ,ఆ చెట్లు వీచే స్నేహపు గాలులు ఎన్ని ఉంటాయి.. ఊరికి వెళ్ళడమంటే !

ఇట్లా ఆడ పిల్లలకి ఎన్ని దిగుళ్ళు ఉంటాయో .పెళ్లై అన్నేళ్ళు పెరిగిన ఇంటిని వదిలి ఎక్కడికో రావాలి .వచ్చిన చోటు ఒక్కో సారి యుద్ద వేదిక అయి మన కోసం ఎన్ని న్నాళ్ళ నుంచో కాచి పెట్టుకు ఉన్నట్లు దాడి చేస్తుంది .ఇంకా ఎక్కడికో విసిరేసే ఉద్యోగాలు .హోం సిక్ నెస్.ఇంటి పేరు ఊరి పేరు మారి ఊరు పేరు లేని వాళ్ళం అయి పోతాం .అదొక్కటేనా ? శరీరంలో ఎన్ని మార్పులో .మాటి మాటికి హార్మోన్స్ తేడాలు .ఒక్కో దశలో ఒక్కో మార్పు .వొళ్ళు గుల్ల చేసి వదిలి వెళ్ళే దిగుళ్ళు ఎన్నెన్నో .ఖాళీలు ఎన్నెన్నో .

మనుషులం ఎందుకో ఖాళీలని పూరించుకోడానికి మనుషులనే ఎంచుకుంటాం .ఆ మనుషులు కొన్ని సార్లు ఎప్పటికి మానని గాయాలు కూడా చేసి వెళ్తారు .నరసింగ రావే అన్నట్టు నిన్న అనుభవాలలో గుచ్చుకున్న గాయం రేపు పెద్ద వ్రణమై బాధించ వచ్చు కూడా కదా

మిగిలిన ప్రాణి ప్రపంచం అలా కాదు .చెట్టు మీద వాలి పిట్ట ఒక్కటే పాడుకుంటూ ఉంటుంది .తోడు జోడు పిట్టలు చాలా సార్లు ఉండవు .ఏకాంతంలో తమని తామే సోధించుకుంటూ ఉంటాయి .అట్లా అనుకున్నానా త్రిపుర కవిత ఒకటి గుర్తొచ్చింది "సానుభూతి కోసం పరి తపిస్తున్నపుడు ఆ కొండల చుట్టూ వీచే గాలులు వీస్తూ వచ్చి నీతో మాటలూ ఆడవూ ,నీ దుక్కాన్ని ఓదార్చవూ ...నీ చితి చుట్టూ చేరిన మనుష్యుల జ్ఞాపకాల కళ్ళ నీళ్ళ లోనే కదులుతూ ఉంటావ్ "అని.. ఏది నిజమనే శోధన చేయ దలుచుకోలేదు .నాకు తనలోకి తాను చూసుకునే పిచుక తత్వమే బాగుంటుంది .అందుకని పాపాయికి యౌవనంలోను ,మధ్యమంలోను, వ్రుద్దాప్యంలోను దిగుళ్ళ నుండి ,హార్మోన్ల నుండి మనుషులతో ఖాళీ పూరించాల్సిన అవసరం పడనీయక చల్లగా ఆదుకునే కళ ఒకటి నేర్పుతే బాగుండని యోచించాను .

నాట్యం సంగీతం ఓ కే .కానీ రెండో వ్యక్తే అవసరం లేనిది గా నాకు చిత్ర లేఖనం తోచింది .కొన్ని రంగులను ముందు పెట్టుకుంటే ఎన్ని రాగాలను కాగితం పై అద్దుతూ పోవచ్చో గంటలు గంటలు ,ఇంకో ప్రపంచం అవసరమే ఉండదు కాలం మన ముందు నిలిచి చిత్రం చూస్తుంది .పాండిత్యం ఎవరికి కావాలి .బ్రతుకు ప్రయాణం మా అమ్మమ్మ చెప్పినట్టు ముత్యం మూడు నాళ్ళే .దాని కోసం పాకు లాటలేలా? నారు పోసిన వాడు నీరు ఎట్లాగూ పోస్తాడు అని నమ్మిన మరు క్షణం నుండే నీరు రాటం కనిపిస్తుంది కూడా .పలానా పలానా గురూజీలు నెత్తి నోరు కొట్టుకు చెప్పేది కూడా అదే .

పాపాయికి బొమ్మలు నేర్పడానికి వచ్చే అమ్మాయి పేరు పంప .పంప నాకూకొంత రంగులు రాసింది .పాపాయీ ,వాళ్ళ అమ్మ ఇద్దరూ అట్లా ఇప్పుడు రంగులలో తేలియాడుతున్నారు.చూసి మురిసే రాగం పేరు పాపాయి వాళ్ళ నాన్న !

మదిని అల్లిన ఉదయ రాగం !

చక్కటి పాట మనసుకి దాని రాగపు పరిమళాన్ని అద్దేస్తుంది .పొద్దునే మెడిటేషన్ లో ఉన్నానా ,పక్క గదిలో నా భర్త వాకింగ్ చేస్తున్నాడు .టీవీ లో వస్తుంది కాబోలు ఆ పాట ,శాంతిగా ఉన్న మనసుని సులువుగా ఆక్రమించేసి నా రోజును దోచుకునేసింది .అంతకు కొన్ని రోజుల ముందు తను చెప్పాడు ఇష్టంగా ఆ పాట గురించి .అప్పుడసలు మనసులోకి వెళ్ళనే లేదు .ఇవాళ రోజంతా పరుచుకుంది.నాకసలు ఒక్క ముక్క హిందీ కూడా రాదు అంచేత పాట అర్థం తెలీదింకా ,చెప్పించుకోవాలి తనకి కొంత ఖాళీ దొరికితే .ఇది రాయటం కూడా వింటూ ఎందుకో అనాలోచితంగానే .ఏదో ఉందీ రాగంలో. పాడిన వ్యక్తి గొంతులో .రాయడం మాత్రం గుల్జార్ అని తెలుసు .ఈ మూవీ చూసాను .కేమెర పనితనం గురించి ఎవరో చూడమంటే .అప్పుడీ పాట తటస్థ పడనే లేదు .ఇట్లాగే చిన్నప్పుడో సారి ఓ పాట విన్నాను. గుర్తు రాటం లేదు కానీ అది కూడా ఇట్లాగే మనసుకు అంటుకుంది . గత కొన్ని రోజులుగా ఓ మూవీ కూడా గుర్తొస్తుంది గిరీష్ కర్నాడ్ ది , కొంత చిన్నప్పుడు చూసా ,అప్పుడు బాగా నచ్చిన జ్ఞాపకం ,పేరు గుర్తు రాటం లేదు .బలే చూడాలనిపిస్తుంది .అదే గుర్తు రావాలని వికీ పీడియాని అడగటం లేదు .ఇంకేం రాయడం ...ఏమీ లేవు

పాపాయిలు - ఒప్పందాలు

నాకివాళ హటాత్ గ నా phd గుర్తొచ్చింది నిద్ర లేవగానే .నా కూతురు పైన వాళ్ళ నాన్న పైన చాలా కోపం వచ్చేసింది .అబ్బ ఈ జీవితం మరీ ఇంత దుర్మార్గంగా ఐపోయిందే అని దిగులేసింది .మా అమ్మకి నాకు కేవలం 18 ఏళ్ళు తేడా మేమిద్దరం మంచి స్నేహితుల్లాఉంటాం .అంచేత నాకు పెళ్ళైన వెంటనే పాపాయిని పుట్టిచ్చేసుకోవాలి అని కోరిక కలిగింది అప్పుడు నేను కొంచం పెద్దయ్యే సరికి ఇంకో స్నేహితురాలు వస్తుంది కదా అని .

ఇంట్లో నేనే పెద్ద దాన్ని. అంతకు ముందు నేనెప్పుడు పిల్లల పెంపకాన్ని గమనించనేలేదు .అంచేత మరేం ఆలోచించకుండా పాపాయిని పుట్టిన్చేసుకున్నాను .పాపాయి పుట్టినప్పుడు ఎంత సంతోషమో ప్రపంచపు అన్నీ ద్వారాలు మూసేశాను ఒకటే ప్రపంచం .సొంతంగా నేర్చుకుని స్నానం పోసేదాన్ని .ఇంకా అన్నీ పనులు నేనే చెయ్యాలి .ఎవరూ చేయ కూడదు .నా కూతురు రాత్రులు నైట్ డ్యూటీ చేసేది వల్ల్లోంచి దించితే కుయ్ కుయ్ అనేది .వళ్ళో వేసుకుంటే మినుకు మినుకుమని నిద్ర పోయేది .అలా వళ్ళో వేసుకుని కూర్చునే ఉండే దాన్ని .అట్లాగే సూర్యుడు రాటం చూసే దాన్ని ..

ఇంతలో నా మెటర్నిటీ సెలవులు ఐ పోయాయి కాలేజ్కి వెళ్ళాలి కదా .మద్యాన్నం వరకే మా కాలేజ్ .వచ్చే సరికి చచ్చేంత ఆకలి వేసేది .పొట్టలో రాక్షసులేమి లేరు కదా అని సందేహమోచ్చేది .నన్ను చూడగానే పాపం నా కూతురు ఏడుపు మొదలు పెట్టేది .తిననిచ్చేది కాదు .ఆశ్చర్యంగా మా అమ్మమ్మ చెప్పింది "బిడ్డలు పరిక్షిస్తారట అమ్మకు నేనేక్కువా అన్నమెక్కువా అని "ఎంత రిసెర్చితో ఆ మాట చెప్పి ఉంటారు .ఏదేక్కువో నేను తేల్చుకునే లోపే నా కూతురు నన్ను గెలిచేసేది .

అల్లా అయ్యింది కదా ఇక క్రమంగా చిన్న పిల్లలకు కొన్ని రోజులైన తరువాత కొత్త బొమ్మ మీద మోజు తీరినట్టు నాకు ఈ వ్యవహారం మీద మోజు తీరింది. నా స్నేహితులు,పుస్తకాలు అన్నీ గుర్తు రాటం మొదలు పెట్టాయి .నా పాపాయి ,బొమ్మ కాదు కదా దాని డిమాండ్లు దానికుంటాయి కదా .నాకప్పుడు అర్థం కాటం మొదలు పెట్టింది ఓకే ,నేను బంధించ బడ్డాను అని . అప్పుడు అందర్నీ నిందించడం మొదలెట్టా నాకెందుకు ముందే చెప్ప లేదు అని .మా అమ్మ వాళ్ళు బలే ఆశ్చర్య పడ్డారు అందులో చెప్పేందుకేముందని .

అది మొదలు నా స్నేహితులు ,పుస్తకాలు అన్నీ ఎటో వెళ్లి పోయాయి .ఒక్కో సారి phd పుస్తకాలు చూసి దుక్కమొచ్చేది.నా బిడ్డ ఇప్పుడు కొంచం పెద్ద అయిందా నా మీద ఆంక్షలు కూడా పెరిగి పోయాయి .ఫోనులో కూడా ఎవరితో మాట్లాడ కూడదు .ఒక్కో సారి ఆడ వాళ్లకి ఉండే సౌందర్య కాంక్ష చేత ఏదైనా ఆలోచిస్తానా ,బ్యూటీ పార్లర్ కి నేను వెళ్ళక్కర్లేదు అదే నా ఇంటి ;కోస్తుందా ఐనా పాపాయికి అదీ ఇష్టముండదు .ఒక సారి ఆమెకి ఎదురు వెళ్లి చెప్పింది ''నాదో రిక్వెస్ట్ మీరిలా చేయడం నాకేం నచ్చడం లేదు అమ్మకవేం చేయకండి మీర''ని ...ఆమె చాలా ముచ్చట పడింది నీ కూతురెంత ముద్దుగా చెప్తున్దమ్మ ఒక్కోళ్ళ పిల్లలైతే వాకిట్లోనే <తిట్టులు మొదలెడతారని .అప్పటికి నేను కొంచెం తేరుకున్నా పోన్లే ఆమె ఏమీ అనుకోటం లేదు అని. 

అది అట్లా అయ్యిందా .ఈ మధ్య తల నొప్పి బాగా వస్తుందని ఇంట్లో ఉన్న వాళ్ళతో తలకి నూనె రాయించు కోడం మొదలు పెట్టా .దానికీ నస మొదలెట్టింది .సరే స్కూల్కి వెళ్లి న తరువాత పెట్టించుకోడం మొదలెట్టా .రాగానే తల వంక చూసి అడుగుతుంది ఈ రోజు తలకెవరు నూనె రాసింది అని .

నా ఈ దొంగ పనులతో విసిగి అసలు ఇదంతా కాదని దాని డైరీ ఒకటి తీసుకొని నానకి చెప్పి ఒక ఒప్పందం రాయించింది .ఆ ఒప్పందం ప్రకారం నాకు అసలేం హక్కులు లేవు నేను మా అమ్మాయితో తప్పించి ఇంకెవరితోకొంచం ఇంటరెస్ట్ గా మాట్లాడటం కూడా నిషేధం... నాతో బలవంతంగా సంతకం పెట్టించింది .

నేనెట్లా చెప్పేది నాకు ఓ జీవితముంటుందని. అర్థం చేసుకునే వయసు కాదు కదా .గట్టిగా ఎలా మాట్లాడటం .ఇదేమైన గారాబం కిందికి వస్తుందా .కానీ నా కూతురు మరీ చిన్నది కూడా కదా .ప్రైవేటు స్పేసు ఇవీ దానికెట్లా తెలుస్తాయి ?

జైలులో కాసేపు !

ఇవాళ జైలుకి వెళ్ళాను .ఈ ఊరి జైలులో ఖైదీలకు ఒక ప్రత్యేక సమస్య ఉంది .చాలా రోజుల నుండి వెళ్ళాలనుకుంటూ వెళ్ళలేక పోయాను .ఆ సమస్యను కొన్ని కారణాల రీత్యా ఇక్కడ ప్రస్తావించటం లేదు .పిల్లలు ,,మగ వాళ్ళు పర్లేదు. స్త్రీలు భోరు భోరుమని ఏడ్చారు .నా మొబైల్ నుండి ఇళ్ళకి ఫోన్ చేసి, నా ఫోన్ ని గంగా యమునల్లో ముంచి తీసారు .పని చేస్తుందో లేదో చూడాలి ..

ఒకావిడ ఒంటరిగా నిలబడి కళ్ళ నీళ్ళు పెట్టుకుంటూ కనిపించింది .పలకరిస్తే కోడల్ని చంపేసిన కేసులో వచ్చానని చెప్పింది ,ఎట్లా జరిగిందంటే ..ఆ అమ్మాయే ఎట్లాగో చచ్చి పోయింది ,అయినా కొడుకుకి పెళ్ళి చేసేది కోడల్ని చంపుకోడానికా ?ఇక్కడ ఉన్న వారెవరూ తప్పు చేసిన వారు కాదు,అందరూ నిర్దోష్హులే అంది .కావచ్చు కూడా ఇదో తరహా చర్చ.

కారణాలేవైనా చాలా స్పష్టంగా స్త్రీలు పురుషులు వేర్వేరు .వేర్వేరు అంటే సాదా సీదా వేర్వేరు కానే కాదు ,రెండు భిన్న జాతులు .ఫెమినిసాలు ,మేల్ చ్చావనిసాలు కేవలం జాతుల మధ్య కొట్లాటలే.

నా భర్త చాలా వ్యధ చెందాడు వారి యేడుపులతో .సరదాగా ,నేనన్నాను జనవరి 19 న పాపాయి సెలవలు అయిపోయి తిరిగి వచ్చిన తరువాత ఇదేకదా నేను మళ్ళీ గేటు బయటి ప్రపంచాన్ని చూట్టం... ఇది కూడా జైలే కదా అని .తనన్నాడు , ఒక వేళ ఇది జైలు అయితే కర్మా భట్టాచార్య అన్నట్టు [ఈ ఊరి ప్రముఖ చిత్రకారుడు ] ప్రపంచమే జైలు ,మొన్న ఇస్కాన్ వాళ్ళు , మనం బైట ఉన్నామని సంతోష పడతాం .కానీ మనం జైల్లో ఉన్నాం .ఈ బంధాలు మమతలు ఇవన్ని జైలే అని చెప్పారు ...మరి దానికేమంటావు అని .

మరి ఈ ఇస్కాన్ వాళ్ళని ,కర్మా భట్టాచార్యని నిజం జైల్లో ఉంచితే ఏం మాట్లాడతారో చూడాలి .అసలు ..రూసో స్వేచ్చగా పుట్టిన మానవుడు సర్వత్రా సంకెళ్ళ మయమయ్యాడు ఈ వైరుధ్యాన్ని భరించడమెట్ల అన్నాడు కానీ, మనిషి స్వేచ్చగా ఎక్కడ పుట్టాడు ,ఈ సిద్దాంతంలో లోపముందేమో.. తరచి చూస్తే అసలు కర్మ భట్టాచార్జీ ,ఇంకా ఇస్కాన్ వాళ్ళే కరక్టేమో అనిపిస్తుంది కూడాను .చర్చించుకుంటూ పోతే అదో చింత ఎందుకు కదా !

జీవించేసిన జీవితం!

ఒక పదేళ్ళ క్రితం జీవితం నా చిత్తం వచ్చినట్లు ఉండేది

పర్వ అనుకుంటా ఏడు వందల చిల్లర పేజీల పుస్తకం

ఇవాళ మూడు గంటలవేళ మొదలు పెట్టి రేపటిలోకి

కంటి మీద కునుకు లేకుండా మారి మద్యాహ్నం

ముగించిన తీపి జ్ఞాపకం .ఎటెల్లి పోయిందో జీవితం

చేతి వేళ్ళ సందుల నుండి నుండి నిలవక జారి పోయే నీళ్ళలా...

పాలో కోయిలో "BRIDA "లో ఒక గురువు అంటాడు ఇలా

let's suppose that i start to show you the parallel universes

that surround us ,the wisdom of nature ,the mysteries of the tradition of the moon then one day ,you go into town to buy some food and ,in the middle of the street you meet the love of your life '.

'he feels the same and comes over to you .you fall in love with each other you continue your studies with me

.during the day, i teach you the wisdom of the cosmos ,and at night ,he teaches you the wisdom of love but there comes a moment when those two things can no longer coexist ,and you have to choose '.

NOW ANSWER THIS QUESTION WITH TOTAL HONESTY ,'

'would you give up every thing you had learned until then -all the possibilities and all the mysteries that the world of magic could offer you -in order to stay with the love of your life ?..........................................

it wasn't much a question ,it was a choice ,the most difficult choice anyone would have to make in life ...కదా ! జీవితంలో అన్నీ కావాలి .అన్ని అనుభవాలు .ఏది ముఖ్యమో ఎలా చెప్పడం .ఒకటి పొందిన తరుణం లో అత్యంత ప్రేమించే మరోటి కోల్పోవాల్సి వచ్చి బాధ మదిని తొలిచి వేయడం మొదలు పెడ్తుంది .దేని మీద సంపూర్ణత ఉండదు . మరీ అమ్మాయిల జీవితం .అల్లేసి అడుగు ముందుకు పడనీయని బుల్లి బుజ్జి బంధాలు .అయినా సరే ముందుకు పోవాలి ..ఎల్విస్ ప్రేస్లీ గాడు(ప్రేమగానే లెండి )పిలుస్తున్నాడు మొబైల్ కంటం  తో "idon't worry whenever skies are gray above .. got i pocket full of rainbows .. అంటూ ....దేనికైనా కావలసింది ఇవాళ ఆశావహ దృక్పదం ..సింద్ బాద్ గాడి లాగా[చాలా గౌరవం లెండి వీడంటే ] ... అంతే కదా !

మళ్లీ మొదలు పెట్టాలి నా సముద్రయానాన్ని.అన్నిటికంటే మంచి రోజుల్లో నన్నుమురిపించిన ,అన్నిటికంటే కష్ట కాలంలో నన్ను నేను గుర్తు పెట్టుకునేట్టు చేసిన ,కట్లు తెంచుకోవాలన్నంత నన్ను కలవర పరచిన ,అగ్నిలా  నన్ను దహించి వేసిన{థాంక్స్ టు విష్ణు నాగర్ } సాహిత్య సముద్రయానాన్ని మళ్లీ మొదలు పెట్టాలి .

లక్ష్మి కోసం !

ఇవాళ బోల్డు బద్దకంగా ఉంది .సర్వకాల సర్వావస్థల్లోఅట్లాగే ఉంటుంది కానీ ఇవాళ మరీను .కానీ మా లక్ష్మి ఒక కామెంట్ పెట్టింది ఇవాళ ,మహిళా దినోత్సవం కోసం ఏమైనా రాయి అని .లక్ష్మి నా రూమ్మేటు.నేను మానవీయ శాస్త్రాన్ని ,తను భౌతిక శాస్త్రాన్ని పరిసోధించాం . లక్ష్మి నవ్వుల హరివిల్లు ,నేనేమో మూడీ మేఘ మాలికని .తను లేకుండి ఉంటె నా యూనివర్సిటి చదువు ఎంత చప్పగా తగల బడి ఉండేదో తలుచుకుంటేనే భయమనిపిస్తుంది .

మహిళా దినోత్సవపు శుభాకాంక్షలతో గరిమెళ్ళ .భాస్కర వెంకట సుబ్బ లక్ష్మి ఇది నీకు .నాకెందుకో ఇందులో పిల్ల నువ్వే అనిపించేసింది మరి .

జట్టిజాం పాట
ఖరహర ప్రియ స్వరాలు-ఆది తాళం

అతడు ---తుమ్మెదలున్నయ్ యేమిరా-
దాని కురులు
కుంచెరుగులు పైన -
సామంచాలాడేవేమీరా

ఆమె --ఏటికి పోరా -సేపల్ తేరా
బాయికి పోరా -నీళ్ళూ తేరా
బండకేసి తోమరా మగడా
సట్టీకేసి వండర మగడా
సేపల్ నాకు -శారు నీకూరా
ఒల్లోరే మగడా !బల్లారం మగడా
బంగారం మగడా ..ఆహా
శాపల్ నాకు శారు నీకూరా

కూలికి బోర -కుంచెడు తేరా
నాలికి బోరా -నల్దుం తేరా
వత్తా పోతా -కట్టెల్ తేరా
కట్టం నీకు కమ్మల్ నాకూ రా
ఒల్లోరే మగడా !బల్లారం మగడా
బంగారం మగడా ...
కట్టం నీకు -కమ్మల్ నాకురా

రోలూ తేరా -రోకలి తేరా
రోటికాడ్కి నన్నెత్తుకు పోరా
కులికి కులికి దంచరమగడా
శాటలకేసి సెరగర మగడా
శాటలకేసి సెరగర మగడా
బియ్యం నాకు -తవుడు నీకూరా
ఒల్లోరే మగడా !బల్లారం మగడా
బంగారం మగడా
బియ్యం నాకు- తవుడు నీకూరా

రెడ్డీయేమో దున్నను పాయె
రెడ్డిసాని ఇత్తను పాయె
నాల్గు కాళ్ళ కుందేల్ పిల్ల
నగతా నగతా సంగటి తెచ్చే
సంగటి నాకు- సూపుల్ నీకూరా
ఒల్లోరే మగడా !బల్లారం మగడా
బంగారం మగడా
సంగటి నాకు సూపుల్ నీకూరా

లక్ష్మి నిజానికి నీ కామెంట్ చూసాక చాలావిషయం చాలా కష్టపడి రాసా .కానీ అస్సలు నచ్చలా .అందుకే అది డిలీట్ చేసి ఇది పెట్టా .ఉత్తినే అన్నాఇందులో పిల్ల నువ్వనిపిస్తున్నావ్ అని . కానీ 100 % ఈ పాట మగ వాళ్ళు అల్లిందే .. కదా లక్ష్మి .మనం మనకు లేకున్నా ఎదుటి వారికి పెట్టాలంటాం కదా ! మళ్ళీ నీకు నీ కూతురు సూర్య సావిత్రి మానస గాయత్రికి మ.ది .సు .కాం . అన్నట్లు అమ్మి.. పోస్టును కాంక్షిస్తున్నాం అనరేమో ఆశిస్తున్నాం అంటారేమో.

ఎండీ నిండనీ చెరువు కాడ మెండుగ ఒక్క వాన గురిసె !

ఇవాళ పుస్తకాలు సర్దే పని చేసుకుంటూ ఉంటె రాయలసీమ రాగాలు అని తెలుగు అకాడమి వాళ్ళ మోనోగ్రాఫ్ ఒకటి దొరికింది .అటిటు తిప్పుతుంటే ఈ గేయం తగిలింది .మా నాన్న రాయలసీమ ప్రాంతం వాడు .మా అమ్మది కోస్తా ప్రాంతం .ఉద్యోగం తదితర కారణాల వల్ల కోస్తా ప్రాంతంలోనే మేం ప్రస్తుతం ఉంటున్నాం .ఇప్పుడు మేం ఉన్న ప్రాంతంలో నీటి కరువు లేదు .ఐనా పాతాళానికి పైపులు వేసినా నీటి చుక్క దొరకని ప్రాంతం నుండి ,రైతు కుటుంబం నుండి రావడం వల్ల మా నాన్న దాహార్తి తీరనే లేదు .చుక్క నీళ్ళు వృధా అయినా విరుచుక పడతారు ,విసుగు పడతారు.ఎండిన గొంతు కథలు బోలెడు చెబుతుంటారు.ఈ గేయం చూడగానే మా నాన్న గుర్తొచ్చారు .కొంచెం దిగులేసింది .అందుకే ఇవాళ బ్లాగింగ్ చేసే ఉద్దేశ్యం లేకున్నా షేర్ చేయాలనిపించి ఇది రాస్తున్నా.. .

ఈ గేయం లో మార్మికత ఉందని, తనకూ అర్థం కాలేదని సేకర్త ,వ్యాఖ్యాత ఐన కే.మునెయ్య గారు ముందే చెప్పేశారు.మనకూ ఆ మార్మికత అర్థం కాదు ..కాని మొత్తం చదివేసుకున్న తరువాత ఏదో అర్థం ఐనట్టు తోస్తూ ఒక దిగులు మనసును తొల్చటం మొదలు పెడ్తుంది.

హరి కాంభోజి రాగ స్వరాలూ -ఆది తాళం

ఎండీ నిండనీ సెరువు కాడ
మెండుగ ఒక్క వాన గురిసె
నిండా నంటుందే
ఎండా నంటుందే -రామా

నిండీ నిండని సెరువు కింద
వచ్చిరి ఇద్దరు సేద్యగాళ్ళు
ఎద్దులు లేవన్నా ఒకనికి
మడకా లేదన్నా-రామా

ఎద్దు మడకా లేని వాళ్ళూ
ఎకరా సేద్యం చేసినారన్నా
గడ్డీ లేదన్నా గడ్డికి
వడ్లె లేవన్నా-రామా

గడ్డీ వడ్లు లేని దానికి
వచ్చిరి ఇద్దరు బేరగాండ్లు
తెచ్చిరి రెండు రూకలన్నా
సెల్లానంటాదే ఒకటి
మిగలానంటాదే -రామా

సెల్లీ మిగలని రూకా తీసుకుని
సిత్తూర్ సంతకు సరుక్కుపోతే
సంతే ఉందన్నా సంతలో
సరుకే లేదన్నా-రామా

సంతాగింతా సూసూకోని
మేడికుర్తి ఊరికి బోతే
ఊరే గానన్నా ఊళ్ళో
మందే లేరన్నా-రామా

మంది గింది లేని ఊళ్ళో
ఉండిరి ఇద్దరు కుమ్మరోల్లు
ఒకరికి తలకాయ లేదన్నా
ఒకరికి మెడకాయ లేదన్నా -రామా

తలకాయ మెడకాయ లేని వాళ్ళూ
చేసిరి రెండూ కుండాలన్నా
ఒకటి అంచే లేదన్నా
కుండకు అడుగే లేదన్నా -రామా

అంచూ అడుగూ లేని బానకు
పోసిరి రెండూ సేర్లా బియ్యం
ఉడక నంటాయో
రెండూ మిడక నంటాయో-రామా

ఉడికీ మిడకని కూటికైనా
వచ్చిరి ఇద్దరు చుట్టాలన్నా
ఒకనికి గొంతే లేదన్నా
ఒకనికి కడుపే లేదన్నా -రామా

గొంతూ కడుపు లేని వాళ్ళూ
తినిరి రెండూ షేర్ల బియ్యపు కూడు
లేస్తానంటాడే ఒకడు
లెయ్ లేనంటాడే -రామా

సూర్యుని దస్తీ !

నిన్న రాత్రి పాపాయి మూడు కథలు విన్నది .1.నా బెలూన్లు 2.పశువుల సంత 3.సూర్యుని దస్తీ .నా బెలూన్లు కథకి పాపాయి కొంచెం పెద్దదై పోయింది .పశువుల సంత పెద్దేమి బాలేదు .ఇక మూడవది సూర్యుని దస్తీ .పాపాయికి ఈ కథ పర్లేదు నచ్చింది ..అంటే ఆ మొన్న రాత్రిటి కీలు గుర్రం అంత నచ్చ లేదు కానీ నచ్చింది .కానీ నాకు మాత్రం ఎంత నచ్చేసిందో .కథేమిటంటే ...

ఒక రోజు సూర్యుడికి జలుబు చేసింది ..యెట్లాగ అంటే.. మరేమో వానొస్తున్న రోజు చెప్పులేసుకోకుండా బయటకొచ్చి, కనిపించిన నీటి గుంటల్లో అంతా కాళ్ళు పెడుతూ ,బుడుంగ్ బుడుంగ్ మని తిరిగేసాడట.బట్టలన్నీ తడిసి పోయాయా.. అయినా సరే మంచి అబ్బాయిలా యింటికెళ్ళకుండా,ఇంకా వాగులు వంకలు చుట్ట బెట్టాడట .చెట్లపై నుంచి దుముకుతూ వెళ్ళాట్ట .మరి చేయదేమిటి జలుబు ..చేసిందాముందు ముక్కు కాస్తా దురద పుట్టి ,ఆపై వణుకు పుట్టి మరేమో" హా ఆ.. ఆ ఛి" మని తుమ్ములోచ్చాయి ,ఒక తుమ్మేమిటి ..బోలెడు వచ్చేశాయి .అంచేత ముఖమేమో బోలెడు కంది పోయిందట .

అప్పుడేమో భూమాత సూర్యుడికి వెచ్చగా పక్కలో వేన్నీళ్ళ సీసా పెట్టింది .అయినా సూర్యుడికి కలలో కూడా తుమ్ములే తుమ్ములట.. పాపం కదా ! కాస్తా ఆడుకునే సరికి ఎంత కష్టమొచ్చేసింది కదా !సరే అప్పుడేమో భూమాత పూమాతని పిలిచిందట ..పూ మాత.. ఎంత బాగుంది కదా ఈ మాట.{ టింకర్ బెల్ మూవీలో పూల ఫెయిరీలు ఉంటారు వాళ్ళు కూడా బలే ఉంటారు } .ఆ తరువాత పూ మాత సూర్యుడికి వెచ్చటి మందిచ్చిందట .ఏం మందో తెలుసా తేనెలో రంగరించిన కలలు -పొద్దు తిరుగుడు పూలు ,మల్లెలు ,మొల్లలు రోజాలు ,తులసి వంటి అనేక మెత్తని మొక్కల గురించిన కలలట.యెంత మంచి మందు కదా మనకొచ్చే రోగాలకి కూడా ఇలాటి మందు ఎవరైనా ఇస్తే ఎంత బాగుండు !

ఆ తరువాతేమో సూరీడు కోసం ఒక దస్తీని కూడా నేసి ఇచ్చిందట పూమాత .యెట్లా ...నేసిందంటే ,మరేమో గుడి ప్రాంగణంలో నిదురిస్తున్న నీలి పూలు ,ఆకాశంలో సంధ్యా నీలాలు ,సెలయేటి పక్కన మొలిచిన గడ్డి పచ్చ ,వెదురు మొక్క పసుపు ,తుమ్మెద మీసాల పసుపు ,సముద్రపు అలలపై సూర్యాస్తమయ కుంకుమ రంగు ,మన అడవుల్లో వేసం కాలంలో పండే పళ్ళ ఎరుపు రంగుల్ని ఎంచుకుందట.
.
అంతే సూర్యుడికి జలుబు పోయింది ,అయినా ఎందుకైనా మంచిదని ,సూర్యుడు ఏం చేసాడంటే పొద్దుటే బయటకి వెళ్ళేప్పుడు దస్తీ కూడా పట్టికేల్లాడట .ఆ దస్తీ ,మరేమో ,ఎండతగిలేసరికి రంగులతో తళతళ మన్నదట .అప్పటి వరకు వానలతో విసిగి పోయిన ఒక చిన్ని పాపాయి, ఆ హరివిల్లుని చూసి అనుకుందట, వర్షాన్ని ఈ రిబ్బను కట్టేసింది అని .కథ ఇలా ముగుస్తుంది "అవును మరి ,మీకు నాకు అది హరివిల్లు కాదు, సూర్యుని దస్తీ అని తెలుసు కదా !"అని .

కథ చదువుతుంటే, మొదటేమో బుడుంగుమని మునుగుతూ ఆడుకుంటున్న చిన్ని అబ్బాయి ముఖం మదిలో కొచ్చింది .ఇంకా పూ మాత మందు కళ్ళలో మెదిలింది ,చివరిగా రంగుల హరివిల్లు సూర్యుని దస్తీ అనే ఒక పోలిక మనసులోకి చేరి మరి కదలకుండా అతికి పోయింది .పాపాయి వాళ్ళ అమ్మకి బ్రతికినంత కాలం, హరివిల్లుని సూర్యని దస్తీ చేసి ఇచ్చేసాడు తరుణ్ చెరియన్ ..ఇతనెవరంటారా ఇంత మంచి రంగుల కథ చెప్పిన కథకుడు .బొమ్మలేమో అజంతా గుహ టాకూర్ దా,తెలుగులో చెప్పింది రాధా విశ్వ నాథ్ .