దిగులు పూలు !

ప్రతి రాత్రి 9-9.30 పాపాయి కథల సమయం .కానీ ఎందుకో చాలా సార్లు స్నేహితులు ఆ సమయంలోనే ఫోన్లు చేస్తారు .చెయ్యొద్దని యెట్లా చెప్తాం .ఇటు ఫోన్ రాటం అటు పాపాయి అలిగెయ్యటం ఒకే సారి జరిగి పోతాయ్.నిన్న రాత్రి అట్లాగే జరిగింది. పాపాయి ఎంత అలిగేసిందో .అంతకు అరగంట ముందు నుండి ఏం కథ వినాలో దానికున్న కథల పుస్తకాలు అన్నీ చిలక జోశ్యం వాళ్ళ లాగ పరచి కళ్ళు మూసుకుని ఎంపిక చేసుకున్నది .ఉత్సాహంగా వినటానికి సిద్ద పడింది .ఇటువైపు స్నేహితురాలు మాట్లాడేస్తూ ఉంది .తనకొచ్చిన పెద్ద దుఃఖాన్ని చెప్తూ ఉంది .నిజంగానే పెద్ద దుక్కం .ఊ కొడుతూ ఉన్నాను ...ఆ ఫోన్ అలా ముగిసిందో లేదో మరో ఫోన్ .ఈ సారి కన్నీటి ప్రవాహం అటు వైపునుండి ఇటు వైపుకు ప్రశ్నలు ,విరక్తులు ...ఏం బదులిస్తాం.రాత్రి పదకొండయింది .పాపాయి పడుకోలేదు .బుసలు కొడుతుంది .ఓదార్చబోతే దాడికొచ్చింది .యేడ్చి,కొట్టి ,అలిగి రాత్రి పన్నెండు వరకు బుస కొట్టి పన్నెండుకి బకాసురిడి కథ విని బజ్జుంది .పాపాయి బజ్జున్న ఏకాంత క్షణాల స్నేహితుల దిగులు పూల పరిమళాల తడిసి ఉన్న అమ్మ.. గది వెలుపటి చంద్రుడ్ని ధ్యానిస్తూ కవిత ఒకటి అల్లుకుంది .

"నిన్నటి చంద్రుడు "

వెన్నెల సెలయేటి పక్కన

సంపెంగల పూల తోట

ఇంద్ర ధనస్సును పూసింది

అహంకరించిన

సూర్యుని రేఖ ఒకటి

కలని గదిని కలిపి

గోడపై నిశ్చల చిత్తరువైంది

జ్ఞాపకమంటిన నయనాన్ని

పలుకరించబోతుంటే

గుప్పెట కాసిని

రంగుల సంపెంగలు